İran’da Genel Kıtlık (1871-1872)

Abstract

Kıtlık, sadece yokluk anlamına gelmeyip, iktisadi manada arzın talebi karşılayamadığı durumlar için de kullanılmaktadır. Diğer bir deyişle farklı etkenlerden dolayı talep edilen ürünün bulunurluğunun azalmasıdır. İhtiyaç maddelerinin bulunurluğunun azalmasına sebep olan etkenlerin başında kuraklık, kâr amaçlı ürün ekimi, istifçilik ve spekülasyonlar gibi sebepleri saymamız mümkündür. İran tarihine baktığımızda bu sebeplerden dolayı ortaya çıkan birçok kıtlık hadisesi ile karşılaşmaktayız. Bunların en önemlilerinden biri Nasıreddin Şah'ın saltanat yıllarına denk gelen 1871-1872'de yaşanan kıtlık hadisesidir. Uzun süre yağışların olmaması neticesinde meydana gelen kuraklığa devlet adamlarının ihmalleri, tüccar ve mülk sahiplerinin suiistimallerinin de eklenmesiyle durum büyük bir felakete dönüşmüştür. Biz burada bu kıtlık hadisesinin meydana geliş aşamaları, yaşanan sıkıntılar, ölümler ve sonuçları hakkında bilgi vererek konuyu aydınlatmaya çalışacağız

Scarcity is used not only for the absence, but also for situations where supply cannot meet demand in economic sense. In other saying, it is decrease in the availability of the product demanded due to different factors. It is possible to assume that ones of the leading factors that cause the decrease in the availability of necessities are drought, planting for profit, hoarding and speculation. When we look at Iranian history, we are faced with many famine stories arising from these reasons. One of the most important of these is the famine occurred in 1871-1872, which corresponds to the years of Nasir al-Din Shah's reign. The situation has turned into a great cataclysm with the addition of the negligence of the statesmen and the abuses of the merchants and property owners to the drought that took place in the wake of the long-dated lack of precipitation. Here, we will try to enlighten the issue by giving information about the stages of the occurrence of the famine, sufferings, deaths and consequences