Engelli çocuğa sahip olan ailelerin depresyon durumunun belirlenmesi

Abstract

Çocuğun özürlü olması ailenin sağlıklı yaşamasını bozabilmekte, psikolojik sorunları yaşamasına neden olabilmektedir. Bu nedenle araştırma özürlü çocuğa sahip ailelerin depresyon durumunu belirlemek amacıyla planlanmıştır. Araştırmanın evrenini Muğla il merkezinde bulunan Aydınlık Özürlüler Okulu ile Özel Eğitim Merkezine kayıtlı çocukların, 75 anne, 75 baba olmak üzere toplam 150 ebeveyni oluşturmaktadır. Çalışma; katılmayı kabul eden 40 anne, 10 baba üzerinde yürütülmüştür. Çalışmanın verilerinin toplanmasında; 9 sorudan oluşan Kişisel Bilgi Formu ve 21 sorudan oluşan depresyon düzeyini belirlemeye yönelik Beck Depresyon Envanteri (BDE) kullanılmıştır. Araştırmanın yürütülmesi için belirtilen kurumlardan yazılı izin, çalışmaya katılan bireylerden sözel izinleri alınmıştır. Veriler; SPSS 11.5 paket programından analiz edilmiş ve sayı, yüzde, aritmetik ortalama, ANOVA, Kruskal Wallis Testi, İndependent Samples t testi kullanılmıştır. Araştırmaya katılan ailelerin % 80’inin anne, % 54’ünün 36-50 yaş grubunda, % 62’sinin çalışmadığı. % 28’inin lise mezunu, % 66’sının gelirinin giderine denk, % 58’i 2 çocuğa sahip, % 92’sinin akraba olmadıkları, % 36’sının özürlü çocuğunun 6 ile 9 yaş grubunda olduğu, çocukların % 74’ünün zihinsel özürlü, % 56’sının erkek, % 44’ünün kız, % 68’inin 1-4 yıldır özel eğitim aldıkları saptanmıştır. Araştırmada elde edilen sonuçlara göre; ailelerin ciddi depresyonda olduğu (39,98±10,71), annelerin (41,4±10,38) depresyon puanının babalara (34,3±10,60) oranla daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Sonuçlar doğrultusunda, özürlü çocuğa sahip ailelerin; psiko-sosyal desteğe ihtiyaç duydukları, duygusal paylaşımlarının sağlanması ve özürlü çocuğa bakım konusunda etkin - planlı hizmet sunumunun gerekli olduğu düşünülmektedir.

Child& #8217; s being handicapped may deteriorate the health of the their family members and may cause them to experience psychological problems. Hence, this study was planned to determine the depression level of the families having a handicapped child. The population of the researc was 75 mothers and 75 fathers a total of 150 parents of children registered at Muğla Aydınlık School of disabled and school for children with Special education needs in the center of Muğla city. The study was conducted on 40 mothers and 10 fathers who accepted to participate in this study. For data collection from the study conducted, a questionnaire consisting of 9 questions to solicit the personal information and Back Depression Inventory (BDI) consisting of 21 questions to solicit the depression level were used. In order to carry out the study, permission from the aforementioned institutions and verbal approvals of the participants were granted. The data were analyzed through SPSS 11.5 and frequency, percentage, arithmetic mean, ANOVA, Kruskal Wallis and Independent Samples t Tests were implemented. It was found that the 80% of the participants are women, 54% are in 36-50 age group, 62% do not work, 28% are high school graduates, incomes of 66% are equal to their expenses, 58% have two children, 92% are not relatives, 36% of the handicapped child are 6-9 age group, 84% of their children are mentally retarded, and 56% of the children are boys and 44% are girls, and 68% of them have had a special training for 1-4 years. According to the results obtained from the study, the depression level of the families is quite serious (39.98± 10.71) and the depression level of the mothers (41.4± 10.38) is higher than the fathers (34.3± 10.60). In the light of the results, it is believed that the families having handicapped children need psycho-social support, and they need to be provided with effective planned services to help them to share their feelings and look after the handicapped child.