Ebeveynlerle olan ilişkiler, sapkın arkadaşlar ve sapkın davranışları

Abstract

Gençlerin sapkın davranışlarını etkileyen en önemli faktörler arasında aile ve sapkın arkadaşlar gelmektedir; fakat çok az çalışmada ebeveynlerin etkisi ile arkadaşların etkisinin birbiriyle ilişkili olabileceği irdelenmiştir. Gençlerin sapkın davranışlarını özellikle arkadaşlık grupları içinde gerçekleştirdikleri dikkate alındığında, ebeveynlerle olan ilişkilerin gencin arkadaşlık ilişkilerini ve sapkın davranışlarını nasıl etkilediğini açıklamak önemlidir. Bu çalışmada, ebeveynlere olan bağlılığın ve ebeveynlerin gençler üzerindeki denetimlerinin gencin arkadaş seçimini etkileyerek, genci sapkın arkadaşlara karşı koruyacağı ve sapkın davranışları gerçekleştirme sıklıklarını azaltacağı tartışılmaktadır. Bu tartışmaları test etmek için İzmir İl Merkezi’ndeki 3742 lise öğrencisinden veri toplanmıştır ve Tobit regresyon tekniği kullanılarak analizler gerçekleştirilmiştir. Bulgular, ebeveynlere olan bağlılık ve denetimin gencin sapkın arkadaş sayısını negatif yönde etkilediğini ortaya koymaktadır. Ayrıca, sapkın arkadaşların gencin sapkın davranışları üzerindeki pozitif etkisine rağmen, ebeveynlere olan bağlılık ve denetim gencin sapkın davranışlarıyla negatif yönde ilişkilidir. Ebeveynlere olan bağlılık ve denetimin hem sapkın arkadaş sayısını sınırladığı hem de sapkın davranışları azaltıcı yöndeki etkisi, ebeveynlerle olan ilişkilerin gençlik döneminde de önemli olduğunu vurgulamaktadır.

Researchers have long examined the extent to which parents and peers influence delinquent behavior of youth. However, only few studies have paid attention to the connection between parents and peers. Because peers have the strong influence on youth’s delinquent behavior, it is important to explain how the relationship with parents has the effect on youth’s relationship with peers and delinquent behaviors. In this present study, it is argued that attachment to parents and parental supervision will act as a protective factor against the influence of delinquent peers and reduce the delinquent involvement of youth. In order to test this argument, the data were collected from 3742 high school students in Izmir and Tobit regression models were used to analyze the data. The results have shown that attachment to parents and supervision were negatively associated with having a more delinquent peers. Additionally, although delinquent peers were positively associated with youth’s involvement in delinquency, attachment to parents and supervision were negatively associated with youth’s involvement in delinquency. These results show the importance of parenting in the explanation of delinquency among youth.