Ece Ayhan’ın Şiirlerinde Masalsı Değiştirimler

Abstract

Ece Ayhan Çağlar, “İkinci Yeni” şairlerindedir. “İkinci Yeni” oluşumu içinde yer alan şairler, gelenekten beslenmediklerini ileri sürseler de Ece Ayhan’ın şiirlerinde geleneğin izlerini açıkça görmek mümkündür. Şiirlerinde söylem olarak masalsı atmosferin etkisi görülen şairin imgelerinde de masal dilinden yararlandığı görülmektedir. Masal dilinden sözcükleri ve çağrışımlarını kendi özel söylemiyle şiirine katan şairin, sözcüklerle yaptığı oyunları bir yazısında “değiştirim” diye ifade ettiği görülmektedir. Bu çalışmada şairin tüm şiirleri incelenerek, bu özel söylemi, Tekerlemeli Değiştirim, Mekân ve Zamana Bağlı Değiştirim, Figürsel Değiştirim, Motif Bağlamsal Değiştirim, Gerçeküstüsel Değiştirim biçiminde “Masalsı Değiştirim” ana başlığı altında sınıflandırılarak örneklendirilmiştir.

Ece Ayhan Çağlar is one of the members of the Second New Movement in poetry. Although The Second New poets assert that they do not feed off tradition, the traces of tradition are obviously observed in the poems of Ece Ayhan. The effects of the fairy tale atmosphere can be seen in his poetic discourse and he uses the language of fairy tales in his imagery. While integrating words and connotations of fairy tales into his poems in his own discourse, he refers to the puns as “deviations” in one of his essays. This study examines Ece Ayhan’s unique discourse under the title of fairy tale-like deviation with the subcategories of “rhymed deviation, deviation depended on place and time, figurative deviation, motif contextual deviation, supernatural deviation.