İdrar yolu enfeksiyonlarının önlenmesinde istendik davranış geliştirmeye yönelik fenomenolojik yaklaşımla yapılan bireysel danışmanlığın ve grup eğitiminin etkisi

Abstract

Amaç: İdrar yolu enfeksiyonuna (İYE) zemin hazırlayan hijyenik alışkanlıklara sahip ilköğretim çağı çocuklarında İYE’nu önlemeye yönelik grup eğitiminin ve bireysel danışmanlığın etkisi incelendi. Yöntem: Niteliksel ve yarı-deneysel türdeki bu çalışmada, idrar kültürü sonuçlarına göre İYE olmayan, ancak buna zemin hazırlayan hijyenik alışkanlıkları olan 32 öğrenciden 16’sı grup eğitimine, 16’sı bireysel danışmanlık grubuna alınarak 3 ay süreyle eğitim ve danışmanlık verildi. Bir ay ara ile üç kez idrar kültürü yapıldı. Üç ay sonra öğrencinin tuvalet hijyeni ve idrar yolu enfeksiyonu belirtileri ile ilgili bir anket formu uygulandı. Verilerin analizinde ki-kare, Fisher Exact ve Wilcoxon Signed Rank testi kullanıldı. Bulgular: Eğitimden üç ay sonra, her iki gruptaki öğrencilerin idrar yolu enfeksiyonu belirti ve bulguları puan ortalamaları arasında bir fark bulunmadı, ancak bireysel danışmanlık alan öğrencilerin hijyenik uygulama puan ortalaması grup eğitimi alan öğrencilere oranla daha yüksek bulundu. Hijyenik uygulama konusunda davranış kazandırmada, bireysel danışmanlığın grup eğitimine göre daha etkili olduğu, ancak İYE’nu önlemede bireysel danışmanlık ve grup eğitimi arasında fark olmadığı saptandı. Sonuç: İYE’nuna zemin hazırlayan hijyenik alışkanlıklara sahip ilköğretim çağındaki çocuklar İYE’larının önlenmesi konusunda grup eğitimi kullanılarak eğitilmeli veya bireysel danışmanlık verilmelidir.

Aim: The effect of grouped education and individual counseling intended to prevention of UTI was examined in primary school students with hygienic habits predisposing UTI. Method: 32 students with no UTI according to urine culture were divided into two groups as 16 for each and then underwent a grouped education or counseling period for 3 months. Urine culture was performed three times with one month intervals for each student. After three months period a ques- tionnaire about toilet hygiene and signs and symptoms of UTI was applied to the students. Data were analyzed by Chi-square, Fisher Exact and Wil- coxon Signed Rank tests. Results: After 3 months the mean hygienic application scores of students in individual counseling groups were found to be higher than of students in grouped education. UTI was developed in the second month after counseling and education for 6,25% (n=1) of the students. The others findings exp- ressed no difference between our two groups. As a result, individual counseling was found to be more effective than grouped education in redound the hygienic applications, but there was no difference between grouped education and individual counseling in preventing UTI. Conclusion: Primary school students who had hygienic habits predisposing to UTI, should be educated using grouped education or given individu- al counseling.