Kentsel yoksullukla savaşım noktasında politik bir enstrüman: “Sosyal belediyecilik”
Abstract
Günümüz dünyasında önde gelen kentsel sorunlardan birisi kentsel yoksulluk tur. Bu nedenle gerek merkezî yöntemler gerekse yerel yönetimler, yoksulluk la mücadele kapasitelerini artıracak yeni yöntemler bulma arayışındadırlar. Bu bağlamda sosyal belediyecilik, yerel yönetimlerin sosyal risk gruplarına yönelik “eğitim, sağlık, konut” ve benzeri alanlarda hizmetler geliştirme ve özellikle yoksul kesimlere yönelik devlet tarafından belirlenen yoksullukla mücadele politikalarının yerel düzeyde uygulayıcısı olma misyonlarını ifade etmektedir. Bu çalışmada, (i) sosyal politika perspektifli sosyal belediyecilikle ilgili kuramsal bir arka plan oluşturulması ve (ii) Bursa-Yıldırım Belediyesi örneğinden hareketle bu uy gulamaların tüketicileri konumunda olan vatandaşlar tarafından, sosyal beledi yeciliğin nasıl algılandığının ortaya konması hedeflenmektedir. Çalışmada, sos yal belediyeciliğin genel olarak belediyenin muhtaç durumda olanları koruması ve yoksulluğun azaltılmasına katkı sağlaması şeklinde “algılandığı” saptanmıştır. Urban poverty is one of the leading urban problems at the present day. For that reason both the central and local governments are seeking to find new methods to increase their capacity to fight against poverty. In this context, the social municipality, refers to the missions of local governments to develop services in education, health, housing and other related areas for social risk groups and to be an implementing institution at local level in fighting against poverty policies which are constituted by the state particularly for poor people. In this study it is aimed to (i) develop a theoretical background in social municipality with a social policy perspective and (ii) reveal how the social municipality is perceiced by the citizens which are at the consumer position of these practises,based on the example of Bursa-Yıldırım Municipality. The research indicated that the social municipality, in general, is understood as the protection of people in need by the municipality and a contribution in order to decrease poverty.
